 Wysłany: Pon 23:18, 23 Lut 2009 Temat postu: |
|
Się wie 
Czekam na następne części. |
|
| Wysłany: Pon 23:18, 23 Lut 2009 Temat postu: |
|
| Z interpunkcją zawsze miałem problemy. A ten "stal ker" zamiast "stalker" to zwykły chochlik . |
|
| Wysłany: Pon 23:16, 23 Lut 2009 Temat postu: |
|
Cóż... mam nadzieje że to tylko prolog 
Treściowo nie jest źle. Weszło mi bezboleśnie 
Czepnąłbym się interpunkcji, bo przecinki były czasem w dziwnych miejscach. No i w pewnym momencie jest napisane stal ker zamiast stalker |
|
| Wysłany: Pon 23:11, 23 Lut 2009 Temat postu: Moje opowiadania. |
|
| Choroba - Stalker I
Szedł ciemnymi, długimi korytarzami. Na każdym skrzyżowaniu dróg stał żołnierz uzbrojony po zęby. Wszędzie panował półmrok. Każdym kolejnym krokiem był bliżej celu swej wędrówki, jednak każdy ruch sprawiał mu wielki ból. Całe jego ciało było szare, wychudzone i pokryte bliznami. Zamiast stóp, miał metalowe pręty. Zamiast rąk, również miał metalowe pręty. Szczęka pozbawiona zębów przez cały czas była lekko rozwarta. Oczy których już nie miał zostały zastąpione laserami, które przydawały się do wszelakich prac w Cytadeli. Gdy już dotarł na miejsce, stanął naprzeciw panelu sterowania monitoringiem na poziomie CR 4. Z całego panelu sypały się snopy iskier. Pomieszczenie w którym znajdował się kontroler powoli wypełniało się duszącym dymem. Lecz dla stalkera, dym nie stanowił, żadnego problemu. Ponieważ cały układ oddechowy miał doszczętnie zniszczony podczas mutacji. Pomimo swoich wad, „przemiana” dawała wiele korzyści. Niewolnik stawał się istną maszyną, mógł pracować bez przerwy kilka dni, a ilość pożywienia która potrzebna była mu do przetrwania była śmiesznie mała. Humanoid rozejrzał się po panelu, po czym uwolnił wiązkę laserową w miejsca w których potrzebna była naprawa. Po kilkunastu minutach wytężonej pracy, stalker skończył naprawę. Do pomieszczenia wszedł strażnik, podszedł do konsoli odpychając na bok niewolnika. Ten wydarł się przeraźliwie na niego lecz nic poza tym. Ruszył w swoją stronę. Do kolejnego zadania. A strażnik za jego plecami, zaśmiał się jedynie, oglądając na jednym z monitorów obraz z kamery na poziomie CR 4. Jest to moje drugie opowiadanie, lecz pierwsze ze świata HL. Więc czekam na konstruktywną krytykę . |
|