Athelas - Królewskie Ziele

*schattenreich · Wysłany: Wto 18:54, 04 Mar 2008 Temat postu:

Ruszyła więc biegiem, byle dalej od płomieni. Gdy była już w bezpiecznej odległości, zaczęła się zastanawiać, jak ma dotrzeć do Osgiliath. Pewność siebie i cele, jakie sobie postawiła, rozmywały się. Ogarnęło ją przekonanie, że ta misja będzie bardzo, bardzo trudna.

AlterEgo · Wysłany: Wto 22:51, 04 Mar 2008 Temat postu:

Nagle, u swoich stóp zobaczyła kawałek listu lub pergaminu. Leżał na ziemi, lecz był czysty, jakby jakaś magia chroniła go od wszelkich uszkodzeń lub zabrudzeń. Pismo było pochyłe lecz czytelne i urokliwe. Pisane było w spokoju oraz drogim piórem. Napisane było... "Człowieczeństwo, czym jest? Skąd się wzięło? Kto je stworzył? Drogi czytelniku, nie ma odpowiedzi na te pytania w żadnej księdze, nie ma odpowiedzi w żadnym liście, nie ma odpowiedzi u żadnej wyroczni, ba! Nawet największy z mędrców nie wie czym jest człowieczeństwo. Ty! Tak, Ty! Ty musisz sam odpowiedzieć sobie na to pytanie, nikt nie pomoże Ci w tym. Ty sam drogi czytelniku..." - dalej już nie można odczytać. Gdy wampirzyca chce schować list do kieszeni, zaczyna płonąć. Lecz nie parzy, ogień nie trawi listu. Nic z tych rzeczy. Na kawałku pergaminu znika pochyłe i urokliwe pismo i pojawiają się żeńskie, dokładne pismo... "Śmierć... Po co zabijać się wzajemnie? Po co sprawiać aby inni cierpieli? Kto dał nam prawo do pozbawiania życia? - gdy wampirzyca skończyła czytać, pergamin ponownie zaczął płonąć, pewna tym razem wampirzyca, że płomienie nic jej nie zrobią, trzyma nadal list. Po chwili zasyczała cicho, podmuchała w palce i...

*schattenreich · Wysłany: Śro 18:29, 05 Mar 2008 Temat postu:

... z listu prawie nic nie zostało. Cudownie pomyślała nie dość, że w ogień odcina mi najkrótszą drogę, to jeszcze jakiś list, niejasny, ale nawet zastanowić się nie mogę, bo spłonął...

AlterEgo · Wysłany: Czw 15:29, 06 Mar 2008 Temat postu:

Wampirzycy nie przyszło długo zastanawiać się nad listem, gdyż usłyszała przeraźliwy ryk. Gdy obejrzała się, na niewielkim wzniesieniu stał wilkołak, a w tle wisiał księżyc, w pełni...

*schattenreich · Wysłany: Nie 12:04, 09 Mar 2008 Temat postu:

Stała przez chwilę jak sparaliżowana. Gorzej już chyba być nie może, pomyślała, po czym rozejrzała się dookoła. Jedyną możliwością wydawała jej się ucieczka, ale gdzie? Gdzie tu uciekać? Jeszcze raz spojrzała na wilkołaka, po czym pobiegła, nie patrząc gdzie, byle dalej.

AlterEgo · Wysłany: Nie 14:29, 09 Mar 2008 Temat postu:

Wilkołak zaryczał i ruszył, był o wiele szybszy od wampirzycy. Dogonił ją w kilka chwil, rzucił się na nią i zwalił z ziemi, gdy wampirzyca leżała na ziemi. Wilkołak stanął kilka metrów przed nią i wpatrywał się w nią pożądliwie.

*schattenreich · Wysłany: Wto 17:29, 11 Mar 2008 Temat postu:

Schattenreich wstrzymała oddech. No tak, już po mnie , pomyślała. Usiłowała jednak wstać, z nadzieją, że coś odwróci uwagę wilkołaka, i zdoła uciec. Nagle przypomniało jej się, że ma przy sobie sztylet. W walce z wilkołakiem taka broń zbytnio jej nie pomoże, ale zawsze lepsze to, niż nic. Starając się nie wykonywać gwałtownych ruchów, powoli się podnosiła. Niepokoiło ją jednak spojrzenie wilkołaka...

AlterEgo · Wysłany: Wto 20:21, 11 Mar 2008 Temat postu:

Wilkołak, bynajmniej nie myślał o chędożeniu. Interesowały go jedynie wilkołaczki Wink

. Wpatrywał się w wampirzyce z dużym zainteresowaniem. Podszedł do niej nieco bliżej. Rozejrzał się dookoła i chwycił wampirzyce za gardło i podniósł. Stopy wampirzycy unosiły się kilkanaście centymetrów nad ziemią, wilkołak zaryczał strasznie i zaczął obwąchiwać wampirzyce. Nagle ku ogromnemu zdumieniu wampirzycy wycharczał - Śmierdzisz strachem, dziecię nocy...

*schattenreich · Wysłany: Wto 20:44, 11 Mar 2008 Temat postu:

Przez grubą falę lęku i niedowierzania przebiło się oburzenie, poczuła nagłą złość.
-Niech Cię piekło pochłonie.... chciała krzyknąć, ale potrafiła wydobyć z siebie jedynie nikły szept. Czego ode mnie chcesz? Nie możesz zostawić mnie w spokoju? zapytała, z lekką nadzieją.

AlterEgo · Wysłany: Śro 23:11, 12 Mar 2008 Temat postu:

Wilkołak wycharczał - Ja jestem w piekle wampirzyco! - Podniósł ją wyżej i znów zacharczał - Jesteś albo taka głupia albo taka naiwna... Ja miałbym Cię wypuścić? Wampirzyce? Jestem wilkołakiem a Ty wampirzycą, może zapomniałaś o wiecznej wojnie?!

*schattenreich · Wysłany: Pią 10:09, 14 Mar 2008 Temat postu:

Ludzkie odruchy, psiamać... pomyślała wampirzyca. Zabije mnie od razu, czy po prostu okaleczy i zostawi na pastwę losu?. Zaczęła się zastanawiać, co byłoby lepsze...

AlterEgo · Wysłany: Sob 1:57, 22 Mar 2008 Temat postu:

Hmm... mógłbym Cię po prostu zabić, ale co mi z tego przyjdzie? Wolę Cię trochę pomęczyć i czuć Twój strach.

*schattenreich · Wysłany: Sob 13:48, 22 Mar 2008 Temat postu:

Liczysz na to, że będę Cię błagać o litość? Niedoczekanie Twoje.

AlterEgo · Wysłany: Sob 20:54, 22 Mar 2008 Temat postu:

Litość? Ja nie znam litości tak jak WY! - zaryczał i charczał dalej - Co Wy wiecie o litości? Hę? A jeżeli chodzi o błaganie o litość... Cóż... będziesz błagać ale o śmierć...

*schattenreich · Wysłany: Nie 0:00, 23 Mar 2008 Temat postu:

O śmierć? Będę śmiała Ci się w twarz, ale cienia prośby nie zobaczysz. Puste słowa z Twojej strony, zawsze wdajesz się w dyskusje ze swoimi ofiarami? - szydziła wampirzyca, szarpiąc się.

AlterEgo · Wysłany: Śro 13:00, 26 Mar 2008 Temat postu:

Będziesz się śmiać? Zobaczymy... - wycharczał, splunął obficie na ziemię i ciągnął dalej - Nie wiesz co to ból, nie wiesz co to znaczy cierpieć. Nie wiesz co to bolesna przemiana... Nic nie wiesz wampirku.

*schattenreich · Wysłany: Pią 22:35, 28 Mar 2008 Temat postu:

Wiem więcej, niż myślisz. O wiele więcej.

AlterEgo · Wysłany: Pią 23:01, 28 Mar 2008 Temat postu:

Wilkołak potrząsnął nią gwałtownie i wycharczał - Co Ty niby wiesz?

*schattenreich

Wampirzyca, oddychając z trudem, odwróciła głowę. Nie chciała wdawać się w dyskusję z wilkołakiem, który - jak widać - czerpał dziwną satysfakcję, rozmawiając ze swoimi ofiarami, wmawiając im, że są nic nie wartymi istotami, które nie wiedzą nic o życiu, które boją się go.

AlterEgo

Wilkołak, z dużą siłą pchnął wampirzyce przed siebie. Możesz mi się jeszcze przydać... - zacharczał i ciągnął dalej - Nie próbuj ucieczki, bo i tak Cię złapię...