Athelas - Królewskie Ziele

Kathlin

- Nie uciekniesz iblith... Dla ciebie mam najlepszą niespodziankę - powiedziała, a oczy zalśniły jej złowrogo. Skierowała kostur w jego stronę i zaczęła mruczeć pod nosem słowa w języku drowów, w końcu głośno krzyknęła - Flamagra! - mężczyzna, pomimo że był już dość oddalony od ogniska poczuł że jest mu gorąco, coraz bardziej, i bardziej... Drowka stała skupiona, wpatrywała sie w niego, a pająk na czubku kostura jarzył sie czerwonym światłem... A bandzior czuł że nie może wytrzymać gorąca które wypala go od wewnątrz.

AlterEgo

"Iblith" zatrzymał się, wzniósł o parę centymetrów w górę i rozłożył ręce na boki. Zaczął przeraźliwie krzyczeć i szlochać. Gdy Drow'ka podeszła do niego, zaczął ją błagać o litość. - [i]Co myśmy... Ci... uczynili... o wielka P-pani...? Zza... coo?

Kathlin

- Mi? Mi nic nie zdążyliście zrobić... Ale próbowaliście, to już jeden powód aby was zabić, drugi to że jeden z was mnie dotknął, trzeci to że jesteście ludźmi, czwarty to mam zły dzień. - zaczęła beztrosko wyliczać drowka, nie zwracając uwagi na męczarnie człowieka - A, i jeszcze gadałam z duszkiem, o zobacz co dostałam - powiedziała wyjmując laleczkę i machając nią przed nosem mężczyzny

AlterEgo

Mężczyzna zrobił przerażoną minę i zaczął łkać, bełkotał - Cofnij te cierpienie, cofnij ten ból a wszystko Ci opowiem. - rzekł z ogromnym wysiłkiem zbir.

Kathlin

Drowka spojrzała na niego z obrzydzeniem - No dobrze, cofnę ból, ale nie spodziewaj sie, że cie ocalę... - powiedziała, a ciało mężczyzny zaczęło wracać do normalnej temperatury.

AlterEgo

Po chwili leżenia na ziemi zbir podniósł się, otrzepał strój i wysapał -Skąd masz tą laleczke? Zresztą, nieważne... Ta dziewczynka była zła, opętana i nawiedzona. Z tego co wiem, urodziła się pod gwiazdą "6 gwiazd". Co u nas oznacza zło i opętanie. Jak była jeszcze niemowlęciem, wszystkie zwierzaki które były w pobliżu niej, zdychały po paru dniach. Gdy miała 5 lat, wrzuciła swojego młodszego brata do studni. Uratowaliśmy go, ale było już pewne, że to ona, że ona jest opętana... Musiałem ją zabić. Inaczej zniszczyłaby całą wioskę, mówię Ci, w niej coś siedziało. Nie zabijaj mnie, mam żonę i trójkę dzieci. Musiałem... - mężczyzna rozpłakał się.

Kathlin

Drowka złapała mężczyznę za koszule i przyciągnęła do siebie - I to uznajesz za tłumaczenie? - syknęła - Jak ja miałam na wasze 5 lat robiłam bardziej złe rzeczy - dodała z okrutnym uśmiechem - Pozatym ty skrzywdziłeś to dziecko - powiedziała i rzuciła go na ziemię - Usstan elg dos... - warknęła, ale uśmiechenęła sie jakby dobrotliwie - Ale znaj łaskę pani, nie spale cie jednak - powiedziała i przywaliła mu z całej siły kosturem w skroń

AlterEgo

Mężczyzna padł na ziemię nie przytomny. Z głowy ciekła mu krew. Widmo które obserwowało całe zajście z góry, ruszyło wprost na Drow'ke. Wcześniej widmo nie miało żadnych oczu, teraz jarzyły się czerwone oczy, podobne do oczu samego Balroga. Widmo wyciągnęło ręce z obnażonymi szponami.

Kathlin

- Ja ci pomagałam! - warknęła drowka, mruknęła pod nosem zaklęcie i w stronę widma pomknęła srebrna smuga, widmo zatrzymało sie, ale nie zniknęło - Co to za magia? - warknęła drowka. Do głowy przyszła jej jedna myśl, końcem kostura zbiła lusterko, a laleczkę szybko spaliła...

AlterEgo

Widmo zatrzymało się, zaczęło się unosić w powietrze, coraz wyżej i wyżej. Z widma wyleciało kilka srebrzystych obłoków. W końcu widmo eksplodowało czystą energią zwalając Elfke na ziemie. W miejscu gdzie unosiło się widmo leżał teraz pięknie zdobiony pierścień...

Kathlin

Drowka podeszła i podniosła pierścień, był faktycznie piękny - Hmm... Ładny, ładny... Ale lepiej go zatrzymam i nie będę zakładać - mruknęła pod nosem i spojrzała na mężczyznę który ledwo żył po ciosie w skroń - Znam troche leczniczych zaklęć... Mogła bym cię uleczyć... Nie zasłużyłeś ale... - powiedziała cicho i skierowała na niego kostur, wymruczała kilka słodko brzmiących słów, a rany powoli zaczęły sie zasklepiać - Dobra, więcej nie dam rady - powiedziała zmęczona nieco drowka opierając sie o kostur

AlterEgo

Po 20 minutach mężczyzna wstał, otrzepał strój i rzekł - Dziękuje o wielka! Bardzo dziękuje, za to, że nie zabiła mnie pani i za to, że pokonała to diabelskie nasienie. Czy mogę się jakoś odwdzięczyć? Coś zrobić dla wielmożnej?

Kathlin

- Idź i szanuj żonę... Ale nie, poczekaj. Jednak mi sie przydasz. Potrzebuję rośliny zwanej Athelas, pomożesz mi ją odnaleźć - powiedziała drowka, przypominając sobie po co tak naprawdę przyszła...

AlterEgo

- Athelas? Aaa tak, teraz już pamiętam. Trzeba iść na bagna, to nie daleko... Dzień ostrego marszu. Pani pozwoli, ja prowadzę. Ale niech Pani nie chowa broni. Nie wiadomo co siedzi w tym lesie. - po tych słowach obydwoje ruszyli na bagna. Marsz był naprawdę męczący. Gdy mężczyzna i Elfka dotarły na bagna ukazał im się naprawdę mroczny obraz. Wysuszone drzewa z powyginanymi gałęziami wyglądamy jak łapy potworów które chcą im rozpruć ciało... Nad bagnem panuje gęsta mgła. Bez przewodnika Drow'ka utopiła by się w mgnieniu oka. Panujący wszędzie smród przypominał Elfce zgniłe jaja oraz nieświeże ubranie. Ostrożnie wędrując po bagnach Elfka widziała pełno szkieletów ludzi i orków.

Kathlin

- Hmmm ciekawe miejsce - powiedziała ściskając mocniej kostur, drugą ręką przytkała nos - Skąd tu tyle zwłok? - zapytała patrząc z obrzydzeniem na czaszkę która musiała należeć do orka

AlterEgo

- Kiedyś tu była bitwa, ludzi z orkami. Bodajże 200 lat temu. Dlatego pojawiły się tu te bagna. Przez gnijące ciała orków. O tam, widzi Pani, to jest Athelas. Piękna roślina, prawda? - roślina nazwana Athelas była rzeczywiście piękna. Królewskie rozmiary i kolor tak wyróżniający się ponad bagnem emanował mocą i czymś jeszcze, czymś trudnym do określenia...

Kathlin

- No to już wiem czemu tu tak cuchnie... - powiedziała drowka z niesmakiem - No, ale dobrze że jest to zioło. Zbiorę troche i odejdziemy - powiedziała i zaczęła zbierać, gdy już miała pełną torbę, wzięła kostur i wstała - Dobrze, możemy wracać. Odprowadzisz mnie do końca tych bagien, do twierdzy trafię sama - powiedziała do mężczyzny

AlterEgo

- Do twierdzy? Do jakiej twierdzy? Chyba nie do.. Minas Morgul? - zająknął się mężczyzna. Zrobił przerażoną minę, ale potem już nic nie mówił. Bagna, wielkie śmierdzące bagna z początku wydawały się małe, lecz teraz były ogromne. W drodze powrotnej, Elfka zobaczyła mdłe światełka, pomimo swego mdłego blasku wydawały się ciepłe, hipnotyzowały Elfkę. Tak bardzo, że wpadła w muliste bagienko...

Kathlin

- Cholera jasna! - krzyknęła drowka, po chwili udało jej sie wyjść na stały grunt - No to suknia na szmaty... - powiedziała patrząc na swoje odzienie - Nienawidzę takich miejsc, jak ja nienawidze - zaczęła warczeć pod nosem - Daleko jeszcze aby odejśc z tych wyklętych bagien? -

AlterEgo

- Trochę, trzeba będzie omijać te wszystkie bagna, kilka godzin na pewno nam to zajmie. Ale w miłym towarzystwie czas zleci szybko. - uśmiechnął się w stronę ubrudzonej Elfki.