Athelas - Królewskie Ziele

Saptieth

Wampir wyszedł ze swej komnaty, biorąc wcześniej broń, pancerz z wizerunkiem Białego Drzewa i trochę złota. Następnie wyszedł Minas Morgul i skierował się do stajni. Rzekł do opiekuna zwierząt.
- Potrzebuję konia.

Administrator

Stary Ork spojrzał z niechęcią na przybysza Pewnie, może olifanta od razu. Konie kosztują, i to nie mało. Myślisz że tak prosto wyhodować konia w takich warunkach?

Saptieth

Kąciki ust wampira zadrgały z lekką pogardą, po czym rzekł lodowatym głosem.
- Mam ważną misję od Czarnoksiężnika. Koń z pewnością przyśpieszy jej wykonanie, a jak wiesz Morgul nie luci czekać. Oczywiście mogę iść pieszo, ale wtedy podczas meldowania o wykonaniu misji może wymsknąć mi się dlaczego przedłużyło sie jej wykonanie, mimo tego iż śpieszyłem się jak tylko mogłem. Nazgul będzie chciał ukarać za to winnego. Więc jak będzie? - krwiopijca uśmiechnął się paskudnie, ukazując ostre kły.

Administrator

Ork zmierzył człowieka z powątpieniem wzrokiem Morgul tak? zapytał A może to był Morgoth albo Manwe co? zaśmiał się chrapliwie Dobra powiedzmy 30 złotych, brzęczących monet i możesz jechać na misje zleconą nawet przez samego Eru.

Saptieth

- Jestem zbyt łaskawy... - mruknął wampir i wygrzebał w sakiewce trzydzieści złoty monet.
- Mam tylko nadzieję że nie przyprowadzisz mi kobyły, która zdechnie po kilku stajach.

Administrator

Usta orka wykrzywiły się w bezzębnym uśmiechu Jaśnie pan poczeka Powiedział przyjmując uniżony ton i wszedł do stajni. Po chwili wrócił prowadząc dużego, czarnego wierzchowca. Najlepszy i najszybszy koń w Minas Morgul na jakiego możesz liczyć, szybsze mają chyba tylko Nazgule. Jest nieco porywczy ale silna ręka go uspokoi

Saptieth

- Rzeczywiście piękne zwierze. Jeździłem kiedyś na podobnym. Dawno temu... - wampir wsiadł na wierzchowca. - Jak się zwie?

Administrator

Prawie zapomniałem mruknął Ork Nazywa się Antares. Uważaj na niego bo drugiego takiego nie dostaniesz.

Saptieth

- Jak sobie życzysz. - odparł wampir i skłonił do ruszenia. Po chwili Antares z Saptiethem na grzbiecie pędził galopem w stronę bram Mordoru.

Administrator

Przy zamkniętej bramie Wampira zatrzymał przerośnięty Uruk-hai, zmierzył intruza wzrokiem i zapytał znudzonym tonem Kolejny z misją dla Czarnoksiężnika? Nie czekając na odpowiedź rzucił Glejt i możesz jechać.

Saptieth

- Proszę bardzo. - wampir pokazał dokument i gdy Uruk otworzył bramę, ruszył pośpiesznie na zachód.

Administrator

Podróż przebiegała bez zakłóceń, wampir pędził na końskim grzbiecie przez puszcze zbliżając się powoli do Osgiliath. Słońce chyliło się ku zachodowi i cienie się wydłużyły. Oczywiście nocne ciemności i zmęczenie po całym dniu jazdy to żadna przeszkoda dla wampira, jednak koń był odmiennego zdania i zaczął powoli zwalniać.

Saptieth

Dziecię Nocy zatrzymało się na małej polance. Wampir zsiadł z konia i przywiązał go do pobliskiego drzewa, tak by zwierze mogło się paść.
- Pół godziny postoju. - mruknął do Antaresa. Następnie krwiopijca zaczął badać okolicę w poszukiwaniu źródła wody dal konia.

Administrator

Niedaleko polanki pośród wysokiej trawy wije się wąski strumyk. W puszczy panowała cisza, przerywana jedynie nawoływaniem sów lub szumem drzew. Nagle Antares uniósł łeb i zastrzygł ostrzegawczo uszami, jednak po pełnej napięcia chwili powrócił do posiłku.

Saptieth

Wampir odwiązał konia.
- Chodź, przyjacielu. - mruknął. Poprowadził go do strumienia. Wyczuwając napięcie zwierzęcia, krwiopijca pomasował je po karku.
- Mi też nie podoba się to miejsce. Zaraz ruszymy dalej.

Administrator

Koń pochylił łeb i zaczął powoli pić wodę. Kiedy skończył parsknął i szarpnął głową w kierunku drogi.

Saptieth

Wampir rozejrzał się w tamtym kierunku.
- Dobra, Antares, ruszamy. Jednak zachowajmy ostrożność. Coś mi tu się nie podoba. - mruknął i wsiał na konia. Ruszył w drogę.

Administrator

Dalsza część podróży przebiegła bez zakłóceń, przynajmniej do momentu gdy zobaczyłeś szeroką linię rzeki i dumne wieże Osgiliath. Wojna jeszcze oficjalnie się nie rozpoczęła więc most stał i przeprawa działała.

Saptieth

Wampir poprawił swój pancerz by lepiej było widać na nim symbol Białego Drzewa. Ruszył na koniu w stronę mostu nie kryjąc się.

Administrator

Miasto wyglądało smętnie, niegdyś tętniąca życiem stolica Gondoru teraz niemal osada duchów. Za wyjątkiem biegających wszędzie wojowników i strażników ludzi było mało, każdy kto miał łeb na karku już dawno stąd uciekł, najczęściej do Minas Tirith, choć im dalej na zachód tym lepiej. Nikt nie zwraca na Ciebie szczególnej uwagi, choć ten antyczny pancerz musi budzić podejrzenia. Wjeżdżasz na główną drogę, do mostu już bardzo blisko, widzisz straże kontrolujące nielicznych podróżnych.