Athelas - Królewskie Ziele

Kathlin

- Ależ wy pieprzycie. Czy to ważne kto lub co spowodowało wypadek? Nawet jak się dowiemy, niewiele to zmieni biorąc od uwagę że jesteśmy na jakimś końcu świata - zauważyła Elizabeth - Są dużo ważniejsze problemy. Między innymi nie mamy jedzenia, picia też za bardzo bo w morzu to raczej słonawa woda. Leków i bandaży też nie mamy, a za to od cholery rannych. O tym można by pomyśleć, a nie dyskutować o tym kto i po jaką cholerę nas zestrzelił - dodała.

Dragosani

- Po pierwsze nie jesteśmy na końcu świata, tylko gdzieś na Atlantyku. - odparł Dorian. - Po drugie jedzenie i picie znajdziemy w dżungli. Jutro pójdę z kimś poszukać czegoś. Znam się trochę na przeżyciu w takich warunkach. Co do bandaży, myślę że na razie wystarcza jakieś podarte ubrania. Leków zaś poszukaj w bagażach. Pewnie kupę ludzi miło ze sobą jakieś tabletki przeciwbólowe czy inne cholerstwo.

Kathlin

-Z tym końcem świata, to w przenośni było - powiedziała kobieta przewracając oczami - A tabletki przeciw bólowe już się skończyły, wbrew pozorom nie było tego wiele, większość uległa zniszczeniu. Jak bym miała ich pod dostatkiem to bym na ten temat nie narzekała. - dodała krzyżując ramiona na piersiach - Eh, zresztą nie ważne - dodała z goryczą spoglądając na morze.

Dragosani

Noc minęła. Nadszedł piękny poranek. To znaczy byłby piękny, gdyby nie zawodzenia rannych i umierających. Jednak kilku osób brakowało, co zauważyła Elizabeth, gdy doglądała poszkodowanych.

Kathlin

Elizabeth usiadła zmęczona na piachu. Miała gdzieś przysięgę Hipokratesa i w wielkim poważaniu wszystkich obecnych tutaj rannych. Wyjęła papierosa i zapaliła, najbardziej bała się tego, że się skończą one i leki. Ci których brakowało, obchodzili ją tyle co zeszłoroczny śnieg. Wstała i zaczęła spacerować wzdłuż plaży, oddalając się od reszty rozbitków...

Telvani

Siedział nad brzegiem oceanu (a może morza) i gapił się bezmyślnie w linię horyzontu. Jego paranoiczny umysł podpowiadał mu, że zaraz przybędą tu Ci, co to strącili samolot, i będą chcieli ich wszystkich wybić, naciskając LH ("Nie wiesz? To Laser Holocaust").

Dragosani

Gdy Elizabeth oddaliła się na kilkaset metrów dostrzegła ruch na skaju dżungli. Z początku myślała, że to któryś z rozbitków poszedł się odlać, ale ktoś wyszedł z gęstwin. Lub raczej coś. Istota wyglądała jak zgarbiony człowiek. Miała śmiertelnie blada skórę i włosy, również białe. Nosiła przepaskę biodrową. W ręku zaś dzierżyła włócznie z paskudnym ostrzem. Co ciekawe osobnik trzymał się cienia, jakby bezpośrednie światło, mogło go poparzyć. Bez ruchu obserwował kobietę.

Kathlin

Elizabeth spojrzała na człowieka - Cóż, albinizm... w tym akurat nie potrafię ci pomóc - mruknęła do siebie patrząc na białą skórę i włosy. Rozłożyła ramiona na boki, usiłując pokazać człowiekowi że jest bezbronna i nic mu nie zrobi. Zastanawiała się co ma robić, ale uznała że woli nie wdawać się w bliższe kontakty z tubylcami i powoli zaczęła sie wycofywać do obozu.