Athelas - Królewskie Ziele

Veryus

Spojrzał tylko na demony, potem na wchodzących w jakiś krąg towarzyszy. Bez słowa ruszył weń, gdy Nekromanta kazał do niego wejść.

AlterEgo

I nie wychodźcie do czasu kiedy Wam powiem... - mruknął i tęsknym wzrokiem spojrzał na Nereidę. Odszedł od kręgu kilkanaście metrów. Demony zaczęły kłębić się wokół niego. Gdy było ich wystarczająco dużo, zaczęło się. Morgan rozłożył ręce na boki, wyprostował się i zaczął mamrotać zaklęcie. Zaczął powoli się unosić nad ziemią dalej mamrocząc zaklęcie. Był już kilkanaście centymetrów nad ziemią. I wtedy z jego ciała wyleciało kilka zielonkawych dusz. Dusze te były półprzezroczyste, wyglądały jak poskręcane ciała ludzi, gdyby przyjrzeć im się bliżej, można było rozróżnić, nogi, tułów, ręce oraz twarze... Jeden z demonów ciął duszę swoimi pazurami, lecz jego łapa przeniknęła przez duszę. Zdziwiony cofnął się, lecz było za późno. Dusza przebiła go na wylot. Pozostawiając jedynie ogromną dziurę w miejscu brzucha. Lecz każda z dusz zabijała w inny sposób. Np. jeden z demonów został rozszarpany na kawałki, kolejny zaś eksplodował... Demony zaczęły się wycofywać, lecz dusze był zbyt szybkie. Po paru minutach setki demonów były już martwe. Po tej przerażającej rzezi wszystkie dusze powróciły do swego Pana, który runął na ziemię.

Dragosani

Drago wbrew temu co radził Morgan, wyszedł z kręgu. Lekko kopnął truchło jakiegoś demona i mruknął.
- Nieźle. Tylko nie rozumiem po co ta rytualna otoczka... no mniejsza. - podszedł do nekromanty. - Żyjesz?

AlterEgo

Nekromanta nic nie odpowiedział. Leżał tak na ziemi a z jego rany nadal sączyła się krew. Dużo krwi.

Dragosani

Drago zaczął kląć pod nosem i pogrzebał w torbie. Nie znajdując tam mikstury leczniczej, przekleństwa płynące z jego ust zdwoiły swa siłę i ilość. Rozejrzał się i widząc Veryusa zawołał.
- Ej, druid! Przydaj się! W końcu chyba znasz się na leczeniu.

Kathlin

Nie zważając na to co przykazał Morgan drowka wyskoczyła z kręgu - Morgan! - krzyknęła zlęknionym głosem i pobiegła do nekromanty. Uklęknęła przy nim, ze łzami w oczach, czułym gestem odgarnęła mu włosy z czoła - Morgan... - szepnęła, a z jej oczu popłynęły łzy - Przecież mogliśmy walczyć...mogliśmy... dalibyśmy radę - szeptała płacząc, a ręce jej drżały ze strachu...

Veryus

Pokręcił oczami po słowach, które wypłynęły z ust Półsmoka, ale podszedł do Nekromanty. Tak uklęknął obok Morgana, by mieć dostęp do rany. Zaczął grzebać w torbie, z której wyciągnął małą sakiewkę, zapach wydobywający się z niej uderzał w węch niczym ostra mięta. Wyjął również długi na paręnaście centymetrów liść, który rozłożył na "ziemi", zioła rozdrobnił w dłoniach i pozostałości z nich przesypał na liść, który podniósł od dołu i przyłożył do rany Morgana, owijając ją, uciskając. Co najdziwniejsze, liść wytrzymał rozciąganie i nie rozerwał się. Dłonią przycisnął bardziej liść, drugą zaś ułożył w znak i zaczął mamrotać jakieś słowa. Po chwili z dłoni przy ranie trysnęło żółto-niebieskie światło, które świeciło się przez około 5 sekund. Po tym odłożył rękę, zdejmując liść z dłoni, po ranie nie było śladu. Gotowe.. powinien się zaraz obudzić, o ile nie lubi spać jak Niedźwiedź w zimę.. Wstał tylko, otrzepując kolana.

Kathlin

- Musimy go stąd zabrać - powiedziała drowka do towarzyszy ocierając łzy z policzków. Była bardzo roztrzęsiona i cały czas ściskała dłoń nekromanty...

Sado

Półsmok spojrzał na Morgana i uśmiechnął się.
- Jednak nie jest takim sukinsynem, jak myślałem. - powiedział sam do siebie, zapalając skręta i zaciągając się. Dalej nie wychodził z kręgu, przypatrując się nekromancie. Wiedział, że z tego wyjdzie. Był pewien.

Veryus

Spojrzał na nieprzytomnego - Dobra, ja się tym zajmę, ale niech ktoś mi powie, gdzie z tego cholernego miejsca jest wyjście. - uniósł dłoń w górę, strzelając palcami. Pod ciałem Morgana pojawił się kłęb dymu, zasłaniając go. W końcu ten się rozwiał i Nekromanta znajdował się na plecach chowańca Veryusa. Po tym rozejrzał się po towarzyszach pytająco.

Dragosani

- To ta wielka ognista dziura stojąca za nami, którą tak bardzo łatwo przeoczyć. - odparł półsmok.

AlterEgo

Nekromanta nagle otworzył oczy, jęknął cicho. Spojrzał na swoją rękę i się uśmiechnął. Rozejrzał się po wszystkich i mruknął - Wszyscy cali? Co z demonami?

Kathlin

Drowka mocniej zacisnęła dłoń - Tak, wszyscy są cali. Demonów już nie ma... - powiedziała Nereida trzęsącym się jeszcze głosem - Musimy sąd odejść... mam dość tego przeklętego miejsca -

AlterEgo

To dobrze, to bardzo dobrze. Kto mnie uleczył? - spytał osłabionym tonem uśmiechając się do Nereidy.

Dragosani

- Druid coś przy tobie majstrował. - odparł Drago. - Ale sugerował bym ruszać dalej.

AlterEgo

Słabym wzrokiem spojrzał na druida i wymamrotał - Wiszę Ci piwo/// - po czym uśmiechnął się i spojrzał na Nereidę mówiąc - Nie bój się, nic mi już nie grozi. - gdy skończył puścił jej oczko.

Kathlin

- To dobrze, dobrze - wyszeptała drowka i wtuliła się w ramiona nekromanty, po chwili jednak się opamiętała - Em, sądzę że powinniśmy już ruszać dalej - powiedziała wstając.

Dragosani

- W końcu ktoś gada rozsądnie. - mruknął Drago.
Grupa grzecznie skierowała się w kierunku jedynego możliwego celu. Demony które przeżyły najwyraźniej strzeliły focha, gdyż nie pokazywały się. To zrozumiałe. Każdy by strzelił focha, gdyby ktoś wpadł mu do domu i poszczuł znajomych duszami potępionych. Drużyna dotarła w końcu do sporej skalnej platformy, na końcu pomostu. Na jej środku stał klimatyczny piedestał z unoszącym się nad nim reliktem. Z artefaktu strumień światła bił w sporej wielkości posąg anioła. Zdawało się ze twórcą rzeźby nie wiedział jak powinna wyglądać twarz, gdyż jej po prostu nie było. Tylko nieprzyjazne oczy które spoglądały na grupę. Co ciekawe z posągu odpadały co chwilę małe kawałki kamienia odsłaniając ciało. Można więc uznać, że nie był to do końca posąg. A po tym jak przed chwila jego ręka skierowała się za resztę ciała i podrapała po tyłku, można już z całą pewnością uznać to coś za istotę w miarę żywą. Z boku skalnej platformy stała klatka, a w niej leżało coś co wyglądałoby jak niewielki stosik szmat, gdyby nie to że poruszało się nieco i wydawało odgłosy zbliżone do "hmrrrrff".

Kathlin

Drowka przyglądała się postaci z rosnącym przerażeniem - I co teraz? - zapytała samą siebie patrząc na ożywający posąg anioła...

Sado · Wysłany: Nie 13:06, 01 Mar 2009 Temat postu:

- Hmrrrff? - Sado podrapał się po głowie i zwrócił do Dragosaniego - Nie sądzisz, że wydawania takich odgłosów jak "hmrrrff" jest podejrzane? Buuu... Może to rozwalimy?