Athelas - Królewskie Ziele

Dragosani

No to zaczynamy. Każdy kto zmienia postać, niech napisze w poście, co się stało ze starą.
_____________________________________

Minęły dwa lata od incydentu z Panem bez Twarzy. Przez pierwsze tygodnie po tych wydarzeniach, drużyna żyła w splendorze chwały. Jednak nie wszyscy. Dragosani z dnia na dzień stawał się bardziej tajemniczy i zamknięty w sobie. Wyraźnie coś go trapiło. W końcu, pewnej nocy zniknął bez słowa wyjaśnienia. Następne miesiące minęły w spokoju. Złoto z nagrody od Neverwinter zaczęło się kończyć, lecz nie stanowiło to problemu, gdyż schronienie i wyżywienie zapewniała Akademia. Jednak nowy cień padł na świat. W lasach pojawiły się nowe potwory. Ci który przeżyli ataki opowiadali o straszliwych mutacjach znanych im stworzeń. Do tego dochodziły krwawe zachody słońca i niemal bezksiężycowe noce. Zły omen wisiał w powietrzu. Z miesiąca na miesiąc sytuacja stawała się coraz bardziej złowroga. Kapłani krzyczeli pod niebiosa o boskiej karze za grzechy. Zaczęły się również polowania na tle rasowym. Obwiniano mieszkających na powierzchni drowów, a także inne rasy o niezbyt dobrej reputacji. Ataki dziwnych stworzeń zaczęły się nasilać. Miesiąc temu nadeszła niewytłumaczalna ciemność. Słońce skryło się za księżycem i z niewiadomych przyczyn stan ten utrzymuje się do dziś. Kapłani modląc się do swych bóstw otrzymali odpowiedź w postaci niejasnej wizji. Był w niej kamienny krąg i niejasne przeczucie że służy on do podróży w dal. Był też człowiek bez połowy twarzy i o czerwonych oczach.
_____________________________________

Lazarus biegł. Goniło go stado wieśniaków. Nie był jednak jedyną ofiarą nagłego wzrostu rasizmu. Wiele istot go doświadczało. Plotka głosiła że bezpieczna przystań jest w Neverwinter, w tamtejszej Akademii. Więc Lazarus biegł. Zdołał dotrzeć w pobliże miasta, zanim ludzie zorientowali się w jego otchłannym pochodzeniu. Jednak teraz musiał jak najszybciej dostać się za mury. Bramy był zamknięte, a przed nimi stał gwardzista. Półczart zatrzymał się. Straż na murach posłała z łuków kilka strzał w stronę wieśniaków. Wbiły się one w ziemię przed nimi, co zniechęciło ich do dalszego pościgu. Lazarus mógł spokojnie podać cel wizyty wmieście. Zdjął kapelusz, by widac było jego rogi.
- Szukam azylu. - rzekł, a strażnik, mając jasne rozkazy wpuścił go do miasta. Półdemon udał się do Akademii. W końcu dotarł do niej i stanął w holu. Nie bardzo wiedział co teraz ma zrobić.

Telvani

Tymczasem miastem se szedł kapłan. Eldred, było jego imię. Oprócz symboli Św. Cuthberta, oraz paru innych pierdółek miał na sobie... kilt! Tak, było to dość dziwne, ale cóż. Alchemik kazał mu znaleźć sobie jakieś hobby, coby zajmowało sporo czasu, aby się Eldred zmęczył, i nie pił krwi, bo kuracja z wampiryzmu tego wymagała. Oprócz tego, przez plecy miał przewieszone dudy. Idąc tak, nagle się zatrzymał. Wyjął dudy i grając jakąś melodię szedł przez miasto do akademii. Minął właśnie termin odwiedzin u starego grzy... alchemika. Otworzył drzwi do akademii, i dalej robił swoje na dudach. Nikogo to nie zdziwiło. Miał w końcu pozwolenie takiej wpływowej postaci, jaką jest alchemik.

Dragosani

Lazarus skrzywił się słysząc jak przechodzący obok kapłan w sukience "gra" na dudach.
- Ej, przestań, bo szyby polecą. - zwrócił mu uwagę. Już wolał fanatycznych wsirów ganiających go z widłami.

Telvani

Szyby polecą? Zapytał zdziwiony diaboła. Diabole... szyby nie wylecą od Herr Manneliga. Poza tym, mam zezwolenie na grę. Ale skoro nie chcesz, to czemu nie. Przewiesił przez plecy dudy. Mało w tym miejscu jest istot, które posiadają esencję sfer niższych... jesteś w połowie Tanar'Ri czy Baathezu?

Dragosani

- Tanar'ri. - odparł półczart. - Po matce, była Sukubem. No ale żem facet to można powiedzieć o mnie pół-Inkub.

Telvani

Tanar'Ri? Taaaa, spodziewałem się tego... większość diabelstw to w połowie Tanar'Ri. Pomyślał przez chwilę. A teraz wybacz, ale czeka na mnie alchemik... jak skończę wizytę, to może jeszcze chwile pogadamy. Stwierdził i skierował się w stronę biura alchemika.

Dragosani

- Dobra. - odparł Lazarus i zaczął łazić po Akademii. W końcu ktoś skierował go pokoi, gdzie zatrzymywali się proszący o azyl. Zrzucił tam swoja torbę i udał się do lady Aribeth, co mu przedtem polecono. Lady przywitała go w Akademii i przyjęła propozycję wszelkiej pomocy. Potem ponownie zaczął się włóczyć po akademii.

Kathlin

Nereida, niedługo po wydarzeniach, napisawszy towarzyszom długi list, w którym tłumaczyła, czemu musiała ich okłamywać i jak bardzo żałuje, dopisując że bardzo ich polubiła i że jak by się pojawili w Podmroku to niech mówią, że są przyjaciółmi Nereidy Xorlarrin, zebrała cały swój skromny dobytek i ponaglana wizjami od swojej matki wróciła bezpiecznie do Har`oloth, gdyż jej, jako drowowi zagrażało na powierzchni coraz więcej niebezpieczeństw.
_________________________________________________

Młoda elfka szła znudzona leśną ścieżką, nucąc coś od niechcenia pod nosem. Była bardzo zawiedziona tym, co oferował jej `wielki świat` czyli nudą i częstą wrogością ze strony ludzi. Doszła do rozstaju dróg, czuła już zmęczenie, a nuda wydawała jej się gorszą niż niejedna choroba. Jedna droga wiodła w góry, a druga - Neverwinter - przeczytała na głos, zamyśliła się przez chwilę i nagle przyszła jej do głowy pewna myśl, tam nikt przecież nie będzie zwracał uwagi na to że jest elfem, po za tym bała się kolejnej samotnej nocy w lesie. Ruszyła dużo raźniejszym głosem. Z daleka już zobaczyła, że bramy są zamknięte i pilnowane. Po drodze minęła kilku brudnych wieśniaków, którzy z wrogością patrzyli na spiczaste uszy i wyraźnie elfie rysy twarzy. W końcu dotarła do bram miasta, strażnik przywitał ją z miłym uśmiechem - Witamy w Neverwinter, młoda damo - powiedział otwierając wrota, elfka odpowiedziała mu uśmiechem i zasalutowała, na co mężczyzna zareagował wesołym śmiechem - Nie wie pan, gdzie bym mogła znaleźć tu jakiś przystanek? Zmęczona jestem, a i funduszy nie mam zbyt wielu... - powiedziała przekraczając bramy - Oczywiście, niech się panienka skieruje do Akademii. Tam na pewno znajdzie się miejsce. Cały czas prosto, na pewno panienka trafi - powiedział i zamknął bramę. Elfka pierwszy raz była w mieście, dlatego czuła się bardzo niepewnie, zagubiona. Ale wrodzona ciekawość kazała iść jej przed siebie. W końcu dotarła do bram Akademii - Ładnie tu nawet - powiedziała, uśmiechając się na widok drzew. Drzwi do budynku stały otworem, więc weszła, znalazła się w wielkim holu - I co teraz? - mruknęła do siebie, trochę się bała, ale z drugiej strony była zachwycona ogromem i monumentalnością tego miejsca - Hej! - zawołała, widząc młodą dziewczynę odzianą w jasne szaty - Strażnik przy bramie powiedział, że mogę tu znaleźć nocleg.. o ile dobrze trafiłam i to jest akademia - dziewczyna, wyglądająca na nieco zmęczoną odpowiedziała - Pierwszy raz w Neverwinter, prawda? Na górze są pokoje gościnne, wiem że nie ma pojedyńczych sypialni, ale mamy wielu chętnych. Napewno znajdziesz łóżko dla siebie - i wskazała jej schody. Elfka podziękowała jej uśmiechem i skierowała się na górę. Było tam dość cicho, różne postaci spały, rozmawiały szeptem albo leżały na łóżkach, pogrążone w myślach. Elfka znów poczuła nieprzyjemne ukłucie niepewności...

Dragosani

Tymczasem Lazarus się zgubił. Było to irytujące, gdyż radził sobie w Otchłani, a w jakiejś zwyczajnej Akademii się zgubił. Co za wstyd... Ale nie okazując zakłopotania szedł korytarzem beztrosko machając ogonem. W końcu znalazł się w sali z łóżkami, wspólnej sypialni. To miejsce pamiętał, w końcu tu się zamelinował. Jednak jego obecna potrzeba nie była zmęczeniem. Widząc młodziutka elfkę pomyślał że może zna ona bardziej te labirynty Akademii. Więc podszedł do niej i rzekł.
- Witam, panienko. Mam takie głupie pytanie... wiesz może gdzie tu są toalety?

Telvani

Eldred skończył już się bawić u alchemika w kolejne to badania. Wyszedł na korytarz. Od tego wszystkiego kręciło mu się w głowie. Na całe szczęście alchemik zapewniał, że to się już niedługo skończy. Ściągnął dudy z pleców i grając jakąś wesołą melodię skierował swe kroki w stronę wejścia na Akademię.

Kathlin

- A wyglądam na taką co wie? - powiedziała mierząc mężczyznę wzrokiem - Kogoś z tutejszych się spytaj, jestem tu pierwszy raz i w ogóle nie znam tego miejsca, strasznie duży ten budynek, i pełen korytarzy... Widać, moja orientacja nie działa w takich miejscach - powiedziała zdejmując z ramion plecak.

Dragosani

- Zatem wybacz, młoda damo. Myślałem że jesteś studentką, w końcu jest tu trochę elfów. A teraz wybacz, ale natura wzywa. - po tych słowach poszedł w dalsze epickie poszukiwania świętego Graa... toalety. Znalazł ja i załatwił sprawę. Wrócił do wspólnego pokoju. widząc elfkę rzekł jeszcze.
- A tak na marginesie, nazywam się Lazarus.

Kathlin

- A ja Milae - odpowiedziała z uśmiechem, nie mogąc oderwać wzroku od jego rogów - Masz rogi... - powiedziała nagle - Niesamowite - dodała kręcąc głową

Dragosani

- Mam. Po mamusi. Była sukubem. - odparł Lazarus tonem rozmowy o pogodnie.

Kathlin

- Sukubem... czyli demonem, tak? Niesamowite. Ja tam jestem w całości elfką, od zawsze na zawsze - powiedziała szukając czegoś w plecaku - Ty też jesteś tu przejazdem? Całkiem ciekawe miejsce... tyle tu różnych ludzi.. i nie ludzi. - powiedziała i rzuciła plecak na wolne łóżko nic z niego nie wyjmując, przeciągnęła się - No, jutro chyba będę musiała się przejść, pozwiedzać -

AlterEgo

Nekromanta o imieniu Morgan, zaraz po odebraniu nagrody z Akademii ruszył w świat. Nikt nie wie w jakim celu. Lecz pewne jest, że po kilku miesiącach, ludy północy zaczęły narzekać na Licza który pojawił się w tamtych stronach. Po wielu prośbach, jeden z arcymagów, zgodził się zgładzić Licza. Powiadano, że gdy pojedynkowali się, rozpętała się ogromna burza z piorunami. Trzeciego dnia zaciętej walki, wieża w której żył Licz, runęła...

I daj Nam siłę byśmy mogli zabijać Naszych wrogów. Tymi słowami "pożegnał" kolejnego elfa który spłonął na stosie. Był odziany w biały płaszcz sięgający ziemii. Kaptur całkowicie zakrywał jego twarz. Był chudy i wysoki. Gdy elf zaczął ryczeć, wyć i błagać o litość. Zakapturzona postać ruszyła w stronę bram miejskich modląc siępo cichu - Jam jest Twym mieczem, jam jest Twą strzałą. Oko me, ręka ma zawsze sięgną tam gdzie ma być spełniona Twa wola... Przy bramie miejskiej, wskoczył na konia którego przyprowadził jeden z gwardzistów. Po czym, mężczyzna ruszył na wschód.

darth_kranek

W tym samym pokoju przesiadywał Khanus...teraz już Kelen. Zmienił imię gdyż stwierdził, że stare do niego nie pasuje a może przysporzyć mu jedynie kłopotów.
Siedział sobie spokojnie na krześle popijając wodę i gapiąc się w okno. Po chwili zdał sobie sprawę, że kilka osób weszło do pokoju, a jako że siedział najbliżej drzwi stwierdził, że wypadało by się przwitać. Jak pomyślał tak zrobił, wstał z krzesła i podszedł do elfki i półczarta.
- Witajcie, nazywam się Kh...Kelen, jesteście tu chyba od niedawna, prawda?

Kathlin

- To chyba widać, prawda? - Powiedziała elfka z lekkim uśmiechem - Ja nazywam się Milae, jestem tu dosłownie od kilkunastu chwil - powiedziała i przeczesała włosy palcami, zadowolona, że jednak postanowiła skierować kroki do miasta.

Dragosani

- Tak, jestem półdemonem. I można powiedzieć że jestem tu przejazdem. Ale bardziej by pasowało powiedzieć że szukałem schronienia. Czasy są niespokojne, a za te dziwaczne zaćmienie ludzie obwiniają... egzotyczne rasy. A i jeśli potrzebujesz towarzysza w zwiedzaniu, to jestem chętny. Tu i tak wiele do roboty nie ma... - odparł elfce, po czym zwrócił się do Kelena.
- Ja zaś jestem tu trochę dłużej, niż Milae. I nazywam się Lazarus.

[A ty Alter nie dostaniesz kieszonkowego! Napisz kartę postaci, zanim zaczniesz grać Tongue

]

Kathlin

- W sumie możesz, zawsze jakoś raźniej jak jest towarzysz - powiedziała i przeciągnęła się - Ale na pewno nie teraz, może jutro... a może dziś? Sama nie wiem, cholerne słońce, nie wiadomo czy to ranek czy wieczór... teraz to tylko moje zmęczenie i chęć snu mówi mi kiedy powinna być noc - powiedziała, przecierając piąstkami oczy po czym ziewnęła zasłaniając usta ręką